frits-levels-1

Het vizier op erevoorzitter Frits Levels

Praten over handboogvereniging “De Heidebloem” maakt bij Frits Levels heel wat warme herinneringen los.
In de huiskamer van Jo van Rijt en Lizette Theelen, bij de gloed van de kachel en een lekker glas wijn, wil Frits wel vertellen over vroeger en over hoe het tijdens zijn inmiddels vijftig jarige lidmaatschap zo'n beetje is gelopen.

Frits is een man die met hart en ziel aan “De Heidebloem” is verknocht. Hij mag hier rustig eens in het zonnetje gezet worden, want hij heeft er meer dan eens de hand in gehad, dat onze bloeiende vereniging is geworden tot wat ze nu is. Als je met Frits aan het praten bent valt het meteen op dat er binnen
“De Heidebloem” meerdere soorten activiteiten een rol spelen.

Allereerst is er het schieten met pijl en boog. Als 'jonk bujelke' maakte hij thuis zelf al een boog van een stuk hout met een touw als pees. De pijlen die daarbij vervaardigd werden waren van riet met daarin een spijker als punt, bevestigd met 'sjansedraod' en kippenveren om het vliegen te bevorderen.

De passie was geboren. Dat het verder ging is gedeeltelijk te danken aan 'Cunne Graad' omdat die zo'n lekkere ijsjes verkocht langs de provinciale weg.
Een dubbeltje van zijn zondagsgeld spendeerde Frits om zo'n ijsje te verorberen in het prieel met bank (later “huize wanhoop” genoemd) waarvandaan hij de schutters kon volgen bij het op en neer schieten.

We schrijven 1958 en Frits wordt lid van “De Heidebloem”. Samen met enkele van zijn vrienden, Jan Heijnen, Piet Pellemans, Jan en Har van Rijt.

Zijn eerste boog neemt hij over van 'Teune Wullemke' oftewel Dhr. Gijzen van het Strubben. Het is een 'lattenboog', waarvoor hij fl.2.50 betaalt. Hier schiet hij een half jaar mee. Dan gaat de boog kapot, uitgeschoten voor dat moment want er zal eerst gespaard moeten worden voor een nieuwe. Gelukkig is Frits nooit voor een gat te vangen want hij heeft nog een andere hobby op dat moment. Hij houdt konijnen. De beestjes worden verkocht en dan is er geld voor een nieuwe boog die in Mierlo bij v.d. Boogaard aangeschaft wordt. Weer een lattenboog.

De eerste wedstrijd op concours staat Frits opgesteld in het eerste zestal. Zijn prestatie liegt er niet om en is hem ook goed bijgebleven. Met veel talent en doorzettingsvermogen weet hij de wedstrijd tot een goed einde te brengen met 81 punten. Dit is die dag de hoogste score binnen de vereniging en Frits heeft de smaak te pakken.

Hij blijft goed schieten en als hij uit dienst komt beleeft hij zijn glorietijd. Hij schiet zich 7x koning en ook keizer. Deze titel wordt hem later door zijn broer Jan afhandig gemaakt.

Ook nu nog neemt Frits, inmiddels trotse opa van 3 kleinkinderen, deel aan de oefenavonden en probeert aan zoveel mogelijk wedstrijden deel te nemen.

Van 1971 tot 1996 is Frits voorzitter van “De Heidebloem”. Dat de vereniging het in deze tijd vaker dan eens moeilijk heeft gehad, hoeft geen betoog. De club had nauwelijks geld in kas en er moest een bron van inkomsten gevonden worden. Een jaar lang hebben Truus en Frits de rommelmarkten in de regio afgestruind om te kijken hoe het daar aan toe ging.

Er kwamen er steeds meer dus er zou wel een mooie cent aan te verdienen zijn. Carnavalsvereniging “de Sjansemaekers” was de eerste Roggelse vereniging die zo'n markt georganiseerd heeft. Dat is inmiddels al weer een paar jaren geleden als Frits naar het bestuur stapt en vraagt of de vereniging er mee akkoord gaat als “De Heidebloem” het stokje overneemt.

De vereniging is akkoord, zij zijn niet meer van plan om nog zo'n markt te organiseren. De Heidebloem begint in 1975 met de organisatie van een evenement wat uitgroeit tot een van de grootste markten in zijn soort.

De opbrengst maakt het vele werk wat ermee gemoeid is rendabel en de vereniging heeft weer geld in kas.

De markten worden 1x per 2 kalenderjaren gehouden en in de tussentijd wordt er verwoed verzameld en al deze goederen moeten opgeslagen worden. De sjop van Frits op de Grote Laak wordt helemaal volgestouwd. Zijn auto kan niet eens meer binnen.

Ook de zolder en plaatsen in huis dienen als berging voor weer een grote markt. Het wordt te gek. En het wordt tijd dat er weer een verkoop plaats vindt. De Roggelse mensen mogen tussen de markten door ook naar Frits bellen als ze van “hun rommel” af willen.

Hij regelt het dan dat iemand van de vereniging de spullen op gaat halen. Later stappen we van dit systeem af. Het wordt te veel en de opslagcapaciteit kan het bij lange na niet halen bij het aanbod. Bovendien kan op de eendaagse verkoop niet alle aanbod verwerkt worden. Financieel gaat het de vereniging dan door het houden van die markten, voor de wind.