herinneringen-2

Nawoord

Ik hoop dat ik jullie een blik heb kunnen geven in het verleden. De tijden zijn uiteraard erg veranderd. Ik ben in ieder geval blij dat ik nog iets heb mogen meemaken van het 'oude Limburg'.

Miek M.C. Neuen-Baetsen

Zijn oudste dochter was de hoofdkok. Rond tien uur kwam dan Nelly Coenen, toen woonachtig op ´t Nijken, tegenwoordig in Kessel, helpen met de voor-bereidingen.
De aardappelen moesten geschild worden, de pudding met melk vers van de koe, moest worden gekookt. Na de middag werd de keuken brigade dan nog uitgebreid met een of twee dames van de Pollehoeve, de familie Heynen.

De ovens van de bakkerij waren een uitkomst voor het braden van het vele vlees. De grote ketels waar normaal gesproken de rijst voor de rijstevlaai in werd gekookt, werden nu gebruikt voor de koteletten en de worst. Ze werden tegen de middag in de oven geschoven en in hun eigen vet werden ze zo gegaard. Voor de aardappelen was er de wasketel waaronder je kon stoken.

Tegen de avond werden de tafels in het café aan elkaar gezet. Gelukkig stonden er banken langs de muren, goed voor vaste zitplaatsen. Van de brede papierrol in de winkel werd het papier gehaald om de tafels te bedekken. Vervolgens werd de tafel gedekt en het feest kon beginnen.

Als eerste arriveerde altijd Toon Timmermans, een hartelijke en eenvoudige man.

Mijn vader stookte vervolgens de kachel in het café roodgloeiend. De hoofden van de schutters zagen er dan ook uit alsof ze de hel geblazen hadden. Voldaan werd uiteindelijk het clublied gezongen. Na het feest fietste hij met zijn dochter samen over het smalle zand fiets paadje langs de Grave weer terug naar huis.

Hie is det Roggels truupke den weer zoget bie ein
det is zo´n lollig truupke zo zeen der bienao gein,
as trouwe kamerade kome wae altied euverein
en zeen wae met zien alle zo good as met mer ein.

En bie die zondage den gaon we nao de meid
die zeute leeve ingelkes die zeen zo gaer gevreid
mer kumtj ter eine angere, unne lummel op broen sjoon
dae vriejd os van de sokke en dao kinne we niks aan doon

En is ´t vastelaovendj of kermis in ´t landj
den is det roggels truupke jao weder bie de handj
den drinke we en klinke we in vaderlijke trandj
en reike wae elkanjer jao broederlijk de handj

Mer zeen die kermisdage den weder gepasseerdj
den is det roggels truupke jao aaf geexcerceerdj
den zitte ze te kneeze, de hendjes in ´t haor
de centjes nao de bliksem en de kop dae is zo zjwaor

En gaon we den te somers te same nao concours
den kome wae toch zeldje mieër songer pries aan hoes
en sjeete wae den unne beker, unne lauwerkrans of tak
die bringe we den allemaol bie Cunne in de bak

En zeen we den aan ´t sjeete gein last van zenuwe mieër
die drinke wae jao allemaol eweg met ein pötje beer
zèk miense wat zèktj gae van oos handjbaog sjutteriej